روزگاری نه چندان دیر و دور ...
آسمان را نمی فهمید م...
رنگ لاجوردی اش برایم سیاه جلوه می کرد
شاید بهتر است بگویم,اصلا به اسمان نگاه نمی کردم.
فقط خودم را می دیدم و بس...
خوشی هایم را مدیون خودم , و بدی هایم را نقطه ی قوتم می دانستم.
پرواز برایم معنایی جز هواپیماو... نداشت.
.*.....*.
.*........*.
.*......*.
.*..*.
.*..... *.
.*........*.
.*.....*.
اما اکنون , لحظه ای چشم از آسمان بر نمی دارم
پرواز به اوج برایم آرزویی دست نیافتنی شده است...
به تمام پرنده ها حتی (کرکس) حسادت می کنم
و همه ی این دگرگونی را مدیون خدایی چون توام.
* شکرت یگانه ی من *
نوشته های دیگران()
