چه رقص غم انگیزی می کند این برگ در این باغ
خاطره ای زرد از سبزی دیروز
سازِ نابودی یک حسّ قشنگ
به نوازندگی مرگ و به اجرای نسیم
من تماشاچی این منظره ام ؟
نه !
من خودِ برگِ شکسته ی از شاخه جدا افتاده به خاکم !
من همان منظره ام،
شاهد نابودی تدریجی خود!
نوشته های دیگران()
