قصه از یک سلام شروع نشد
قصه این بار از سکوت شروع شد
روزها گذشت و من با تو تنهاتر شدم
و حالا در این تنهایی، تو را بهتر می بینم
.:. دور یا دورتر، مهم نیست
همچنان نزدیک
و من از شوق خنده ام می گیرد! .:.

عشق را بدون بزک می‌خواستیم
دنیا را بدون تفنگ
روی دیوارهای سیاه، گل سرخ نقاشی کردیم
رهگذران به ما خندیدند
ما فقط نگاه کردیم
جاده‌ها دور شهر گره خورده بودند
در شهر ماندیم و پوسیدیم و خواندیم
قطاری که ما را از این جا نبرد قطار نیست!

و حالا
بیا برویم از این خاک
بیا کوچ کنیم
ره توشه هم نمی خواهد
همین که حاصل نگاه من و تو شدست ما
و همین که من و تو می فهمیم عمق دوست داشتن را
همین هر دومان را بس
چشمان تو می شود قبله گاه من
پیشانیت را سجده می کنم هزار بار
و می گریم در نگاهت
تو می شوی پناه من
و در نگاه هم حل می شویم و گم می شویم
و با هم رُستن از سر می گیریم و از نو معنا می شویم
با هم درد را زندگی می کنیم و شادی را می خندانیم
با هم بوسه را کشف می کنیم
با هم، هم را پیدا می کنیم
با هم می میریم و می میرانیم
با هم می روییم و می رویانیم
اینها کافی نیست؟

 

مرد مسنی به همراه پسر 2? ساله‌اش در قطار نشسته بود. در حالی که مسافران در صندلی‌های خود نشسته بودند، قطار شروع به حرکت کرد.

به محض شروع حرکت قطار پسر 2? ساله که کنار پنجره نشسته بود پر از شور و هیجان شد. دستش را از پنجره بیرون برد و در حالی که هوای در حال حرکت را با لذت لمس می‌کرد فریاد زد: پدر نگاه کن درخت‌ها حرکت می‌کنن. مرد مسن با لبخندی هیجان پسرش را تحسین کرد.

کنار مرد جوان، زوج جوانی نشسته بودند که حرف‌های پدر و پسر را می‌شنیدند و از حرکات پسر جوان که مانند یک کودک ? ساله رفتار می‌کرد، متعجب شده بودند.

ناگهان جوان دوباره با هیجان فریاد زد: پدر نگاه کن دریاچه، حیوانات و ابرها با قطار حرکت می‌کنند.

زوج جوان پسر را با دلسوزی نگاه می‌کردند.
 
باران شروع شد چند قطره روی دست مرد جوان چکید.

او با لذت آن را لمس کرد و چشم‌هایش را بست و دوباره فریاد زد: پدر نگاه کن باران می‌بارد،‌ آب روی من چکید.

زوج جوان دیگر طاقت نیاورند و از مرد مسن پرسیدند: ‌چرا شما برای مداوای پسرتان به پزشک مراجعه نمی‌کنید؟

مرد مسن گفت: ما همین الان از بیمارستان بر می‌گردیم. امروز پسر من برای اولین بار در زندگی می‌تواند ببیند.

 

گل نیلوفر در مرداب میروید تا همه بدانند در سختی ها باید زیباترین ها را بیآفرینند