درد   و لذ ت                                                       

       صدفی به صدف همسایه گفت:"دردی شدید دارم.چیزی سنگین و گرد   دردرونم رنجم می دهد"

       صدف دیگر با حالتی تفرعن و حق به جانب جواب داد:"آسمان و دریا را  سپاس می گویم

،           من        دردی در درون خویش ندارم،

      در درون و بیرون حالم خوب است وسلامتم"

      در همان زمان خرچنگی ازآن حوالی عبور می کرد ،حرف های

      آن ها راشنید،و به صدفی که هم در درون و هم دربیرون خوب و  سلامت    بود گفت:

      "بله ،تو سالم و سلامتی،اما دردی که

     همسایه ات را رنج می دهد

      مرواریدی است به غایت زیبا"

     دل من   اگر نشکند ،پس چگونه درک خواهد شد؟""..........

     مونا.م

نوشته های دیگران()

             زندگی                                                                     

       زندگی  بدون آزادی به جسمی بی روح می ماند،آزادی بدون اندیشه به روحی آشفته حال....

           زندگی،آزادی،واندیشه هر سه یک چیزند ،و همیشه پاینده اند ونمی میرند.

       تو در حضور خورشید نیمروز آزاد هستی ،تو درحضور ستارگان شب آزاد هستی "

         و

          تو آزاد هستی حتی هنگامی که دیگر نه خورشیدی وجود دارد

         و نه ماه و ستاره ای.

          تو آزاد هستی ،حتی هنگامی که چشمان خویش را بر روی هر آنچه هست ببندی.

              اما  

            توبنده ی کسی هستی که دوستش می داری،زیرا دوستش میداری.

         وبنده ی کسی هستی که دوستت می دارد ،زیرا دوستت می دارد.

But you are a slave to him whom you love because you  love him  .

 And a slave to him who loves you because he loves you.

نوشته های دیگران()

من بودم،

من هستم،

وتاآخرزمان خواهم بود.

زیراوجود مرا پایانی نیست.

من راه خود رااز فضاهای بیکران گشوده ،

دردنیای خیال پر کشیده ،

 ودر آن بالا به حلقه ی نور نزدیک شده ام .

با وجود این بنگرید چگونه اسیر ماده ام.

من برای همیشه بر این سواحل گام خواهم زد،

درمیان ماسه و کف.

مد بلند دریا ردپای مرا خواهد زدود،

وباد کف را خواهد سترد.

اما دریا وساحل همیشه

باقی خواهند ماند.

 آوای زندگی

جبران خلیل جبران(جاودانه ها)5/2/88

نوشته های دیگران()

قصه از یک سلام شروع نشد
قصه این بار از سکوت شروع شد
روزها گذشت و من با تو تنهاتر شدم
و حالا در این تنهایی، تو را بهتر می بینم
.:. دور یا دورتر، مهم نیست
همچنان نزدیک
و من از شوق خنده ام می گیرد! .:.



عشق را بدون بزک می‌خواستیم
دنیا را بدون تفنگ
روی دیوارهای سیاه، گل سرخ نقاشی کردیم
رهگذران به ما خندیدند
ما فقط نگاه کردیم
جاده‌ها دور شهر گره خورده بودند

در شهر ماندیم و پوسیدیم و خواندیم
قطاری که ما را از این جا نبرد قطار نیست!

و حالا
بیا برویم از این خاک
بیا کوچ کنیم
ره توشه هم نمی خواهد
همین که حاصل نگاه من و تو شدست ما
و همین که من و تو می فهمیم عمق دوست داشتن را
همین هر دومان را بس
چشمان تو می شود قبله گاه من
پیشانیت را سجده می کنم هزار بار
و می گریم در نگاهت
تو می شوی پناه من
و در نگاه هم حل می شویم و گم می شویم
و با هم رُستن از سر می گیریم و از نو معنا می شویم
با هم درد را زندگی می کنیم و شادی را می خندانیم
با هم بوسه را کشف می کنیم
با هم، هم را پیدا می کنیم
با هم می میریم و می میرانیم
با هم می روییم و می رویانیم
اینها کافی نیست؟

نوشته های دیگران()

آههههههههههههههههههههها ی
شهرمن
خاطره....
اتاق من
[عناوین آرشیوشده]